اشعه گاما

پرتو گاما:

گاما پرتویی الکترومغناطیسی با بسامد بالا و در نتیجه انرژی بالاست. کاربرد اشعه ی ایکس از گاما بیش تر است. اشعهٔ گاما پرتویی یونی و در نتیجه برای سلامتی مضر است. پرتو گاما بطور معمول در نتیجهٔ فروپاشی حالت‌های انرژی بالای هسته‌های اتم تولید می‌شود، اما روش‌های دیگری نیز برای تولید آن وجود دارد. پل ویلارد دانشمند فرانسوی در سال ۱۹۰۰ در حین مطالعهٔ رادیوم موفق به کشف اشعهٔ گاما شد.

پرتو گاما در فرآیند‌های پر انرژی مانندواپاشی هسته‌ای که در بمب‌های اتمی اتفاق می‌افتد، تولید می‌شود.

از اشعهٔ گاما در تشخیص سرطان و فیزیوتراپی استفاده می‌کنند. اشعهٔ گاما و اشعهٔ ایکس از خطرناک ترین اشعه‌ها هستند. همچنین از اشعهٔ گاما در تشخیص ترکیدگی لوله و بررسی چاه‌های نفت استفاده می‌شود.

يونش: اشعهٔ گاما هنگام عبور از مواد با اتم‌های آن برخود می‌کند و گاه بر اثر این برخوردها ممکن است الکترون‌ها از اتم‌های این مواد جدا شوند و یون تولید کنند. این فرایند را یونیزاسیون (یونش) گوین.

گاما در پزشكي و صنعت: با اینکه اشعهٔ گاما به میزان زیاد ممکن است برای بدن خطر ناک باشد، ولی گاه فایده بسیار دارد. از این اشعه می‌توان برای درمان برخی بیماریهای سرطانی و نارحتی‌های پوستی استفاده کرد. همچنین در فیزیوتراپی نیز از اشعهٔ گاما استفاده می‌شود. درمان به وسیلهٔ اشعه گاما را رادیوتراپی می‌نامند. در صنعت نیز از اشعهٔ گاما که از رادیم و کبالت رادیواکتیو با قدرت زیاد تابش می‌شوند، برای پیدا کردن حفره‌های ریز و شکستگی‌های قطعات فلزی استفاده می‌کنند. از مهم‌ترین کاربردهای دیگر پرتو گاما در پزشکی می‌توان به استریلیزاسیونتجهیزات پزشکی مانند سرنگ که قابل استریل شدن در دمای بالا نیستنداشاره کرد.